بخش اول: چگونگی بررسی کارآمدی ترکیبات آلومینوسیلیکاتی
توکسین بایندری که درگله استفاده میکنم پنج جزیی است، ترکیب توکسین بایندر شما چند جزیی است؟ این سوالی است که معمولا در مباحثی که با کارشناسان مزارع دامپروری صورت می گیرد با آن روبرو میشوییم که دلالت بر آن دارد که کارشناسان مهمترین شاخص برای ارزیابی کیفیت ترکیبات توکسین بایندری را در تعداد اجزای تشکیل دهنده محصول میدانند. به نظر میرسد شرکت های تولید کننده با انجام تبلیغات وسیع در خصوص تعداد اجزای تشکیل دهندهی ترکیبات توکسین بایندری سعی در ارایه اطلاعات نادرست به کارشناسان صنعت دامپروری دارند، زیرا کیفیت هریک از ترکیبات و مقدار استفاده شده از هر یک از اجزا، به همان میزان استفاده صحیح از ترکیبات متفاوت بایندر میتوانند در فرمولاسیون ترکیبات توکسین بایندری موثر باشند. حال سوال اینجاست که از کجا متوجه شوییم که آیا از اجزای با کیفیت در فرمولاسیون توکسین بایندرها استفاده شده است و یا چگونه تشخیص دهیم که آیا مقدار موثری از اجزا در فرمولاسیون به کار گرفته شده است. در این مقاله تلاش شده است که در مورد ارزیابی کیفیت توکسین بایندرها صحبت به میان آید.
مقدمه
روشهای مدیریتی کنترل مایکوتوکسینها بر حذف آنها توسط جاذبهای مختلف متمرکز شدهاند، با این امید که در دستگاه گوارش بیشتر به عنوان یک ممانعت کننده در جذب مایکوتوکسینها موثر باشند. در حال حاضر، استفاده از جاذب های متصل شونده به مایکوتوکسینها، کاربردی ترین راه برای محافظت حیوانات در برابر مایکوتوکسینها به حساب می آیند.
فرایند جذب مایکوتوکسینها توسط مایکوتوکسین بایندرها یک واکنش کاملا شیمیایی است و بنابراین، میزان آزاد شدن انرژی، تعیین کننده نیروی محرکه آن جذب است. مهمترین ویژگی جذب، ساختار فیزیکی جاذب است، یعنی بار کل، توزیع بار، اندازه منافذ و سطح قابل دسترس، تعیین کننده قدرت جذب است. از سوی دیگر، ویژگیهای مولکولهای مختلف مایکوتوکسینها هم چون قطبیت، حلالیت، اندازه، شکل، نحوه ی توزیع بار و ثابتهای تفکیک نیز بر مقدار جذب شوندگی مایکوتوکسینهای مختلف موثر است. اما هدف ما بررسی این شاخصها در این مقاله نیست و بدنبال یافتن نکات کاربردی در انتخاب یک ترکیب توکسین بایندری در گله هستیم.