مایكوتوكسین‌ها به عنوان آلاینده‌های طبیعی می‌توانند مواد غذایی مورد مصرف بشر را آلوده سازند. امروزه اعتقاد بر این است که مایکوتوکسین ها در کنار عوامل ویروسی و باکتریایی نقش مهمی در ایمنی و بهداشت مواد غذایی در جوامع انسانی بر عهده دارند. در این مقاله تلاش شده است تا به معرفی مکانیسم های حمل آفلاتوکسین ها از خوراک حیوانات به غذای انسان پرداخته شود.
مقدمه
اصطلاح حمل یا “Carry Over”، بیانگر عبور ترکیبات نامطلوب از خوراک آلوده دام به مواد غذایی انسانی دارد. مباحث اساسی در تحقیقات حمل به دلایل و مکانیسم‌های دقیق این فرآیند و خطرات در سلامتی انسان می‌پردازد.
در آلمان، تحقیقات در مورد این موضوع در سال 1974، هنگامی که وزارت کشاورزی آلمان برای کار در انتقال فلزات سنگین یک گروه ویژه علمی ایجاد کرده بود، آغاز گردید و دستور کار به طور مداوم تمدید شد تا در طول دهه 1980، بقایای علف کش‌ها، دیوکسین‌ها و ترکیبات کلر آلی برای ارزیابی خطر به لیست اولیه اضافه شدند. از سال 1981 آفلاتوکسینها مورد بررسی این کارگروه قرار گرفت، جدا از مطالعات اندک در مورد اوکراتوکسین A و برخی از سموم فوزاریومی، برای مدت طولانی تنها آفلاتوکسینها در کانون توجه محققین بودند. فقط در آغاز دهه 1990 بود که گروه های دیگر مایکوتوکسینی در این مطالعات گنجانده شدند.
امروزه به نظر می رسد پیشگیری و كنترل آلودگی مواد غذایی علی رغم تلاش های تحقیقاتی بین المللی در زمینه مایكوتوكسین ها، هم چنان دشوار است. سال ها تحقیق نه تنها به درک اساسی متابولیسم قارچ منجر شده است، بلکه هم چنان نشان دهنده پیچیدگی فعل و انفعالات بین قارچ ها، گیاهان و حیوانات است.
