فیومنیسینها، مایکوتوکسینهایی هستند که غالبا توسط قارچ های فوزاریومی تولید می شوند و به طور عمده دانههای غلات و به ویژه ذرت را آلوده میسازند. از نظر ساختار شیمیایی، فیومنیسینها، آمینوپلیاُلهای زنجیر طولانی با دو زنجیره جانبی اسید تریکربالیک هستند. فیومنیسینهای B1، B2 وB3 شایعترین اشکال فیومنیسینها در مواد خوراکی هستند و بنابراین در ارزیابیهای آزمایشگاهی بیشتر مورد توجه قرار میگیرند. فیومنیسینهای مختلف از نظر تعداد و موقعیت گروههای هیدروکسی در ستون فقرات زنجیره اصلی تفاوت دارند اما به لحاظ سمیت شباهت نسبتا زیادی به هم دارند.
با توجه به ساختار شیمیایی، فیومینسینها ممکن است به شدت از طریق اتصال غیر کووالانسی با ساختار خوراک اتصال برقرار نمایند و باعث تولید فیومینسینهای کونژئه شده یا ماسک شده شوند. اشکال ماسک شده ممکن است به هنگام هضم در دستگاه گوارش آزاد گردند و آثار زیانبار سم را در بدن بوجود آورند، حال آن که در تشخیص آزمایشگاهی به دلیل تغییر وزن مولکولی، سم در خوراک تشخیص داده نشده است.
مقدمه
برخلاف بسیاری دیگر از مایکوتوکسینها، اطلاعات کمی در مورد مکانیسم جذب، متابولیسم و دفع فیومنیسینها در گونههای حیوانات مزرعهای وجود دارد و مطالعات موجود تقریبا به فیومنیسین B1 محدود میشود. نتایج مطالعات در حیوانات مزرعهای که در معرض مصرف خوراکی فیومنیسینها قرار گرفته بودند، فیومنیسینها را به طور کلی از لحاظ زیست فراهمی ضعیف ارزیابی نموده بودند که به سرعت به طور عمده در کبد و کلیه تجزیه میشوند و به طور گسترده بایوترانسفورم شده و به سرعت از طریق مسیر مدفوع دفع میشوند.