مایکوتوکسین ها تاثیرات مخربی در عملکرد حیوانات مزرعه ای دارند و مدیران مزارع همواره تلاش می کنند تا حضور آن ها را در خوراک تحت کنترل داشته باشند، به این منظور معمولا منابع خوراکی، مورد آنالیز مداوم مایکوتوکسین ها قرار می گیرد. اما پرورش دهندگان حیوانات اهلی غالبا سردرگمیهای فراوانی در خصوص نحوه ی تفسیر نتایج آنالیز مایکوتوکسین ها دارند. این مقاله تلاش نموده است که با بررسی مسایل مرتبط با آنالیز مایکوتوکسین ها، نگرش جامعی را به تصویر بکشاند.
مقدمه
شناخت رفتار قارچها در چگونگی آلوده کردن ماده خوراکی میتواند به طور قابل توجهی نگرش ما را از نتایج آنالیز مایکوتوکسینها تحت تاثیر قرار دهد. غالبا تصوری که از نتایج آنالیز مایکوتوکسینها وجود دارد با نوع تفسیری که از آنالیز مواد مغذی (مانند میزان رطوبت، درصد پروتئین یا درصد چربی) صورت میگیرد یکسان در نظر گرفته میشود، در حالی که این روش تفسیر از واقعیت بدور است. به عنوان مثال در صورتی که شما مقدار پروتیئن در یک نمونهی ذرت ارسالی به آزمایشگاه را بارها اندازهگیری نمایید معمولا مقادیر عددی نزدیک را گزارش خواهید نمود، حال اگر به عنوان نمونه پانزده عدد دانهی ذرت را به صورت تک به تک مورد ارزیابی مایکوتوکسینها قرار دهید، هیچ یک از دانهها آنالیز یکسانی از مقادیر سموم نشان نخواهند داد و هریک دارای پروفایل و مقادیر متفاوتی از مایکوتوکسینها خواهند بود. این واقعیت عملی از این حقیقت علمی نشات میگیرد که قارچها، اقلام خوراکی را به صورت نقطهای آلوده میسازند و بنابراین هر نقطه دارای پروفایل آلودگی منحصر بفردی است. در نتیجه وقتی نمونهای از مزرعه برای آنالیز مایکوتوکسینها به آزمایشگاه ارسال میشود، در هنگامی که برگهی آنالیز آن بدست ما میرسد، توجه به این نکته ضروری است که تنها نیم گرم از نمونهی خوراک، مورد بررسی آنالیز مایکوتوکسینها قرار گرفته است و براین اساس نتایج آنالیزی که به شما ارایه می شود تنها نشان دهندهی مایکوتوکسینها در همان نیم گرم است و ممکن است نوع و تعداد مایکوتوکسینها در نیم گرم بعدی نمونه کاملا متفاوت از این نمونه باشد.